การใช้ GRAMMAR ในภาษาอังกฤษ

Parts of Speech

ประเภทของคำในประโยคภาษาอังกฤษ

• Verb กิริยา คำที่แสดงการกระทำ เช่น (to) be, have, do, like, work, sing, can, must
• Noun คำนาม คือคำที่แทนสิ่งต่างๆ เช่น คน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ เช่น pen, dog, work, music, town, London, teacher, John
• Adjective คำขยาย(บรรยาย)คำนาม เช่น a/an, the, some, good, big, red, well, interesting (มักอยู่หน้าคำนาม)
• Adverb คำขยาย Verb, Adjective หรือขยาย Adverb เอง มักลงท้ายด้วย -ly เช่น quickly, silently, well, badly, very, really (มักอยู่หน้า verb หรืออยู่ท้ายประโยค)
• Pronoun คำสรรพนาม เอาไว้พูดแทนคำนามที่พูดไปแล้ว เช่น I, you, he, she, some
• Preposition คำบุพบท ใช้เชื่อมคำนามกับคำนามอื่น เช่น in, on, at, to, after, under, over, from (มักอยู่หลังคำนามที่มันไปขยาย)
  • in ใช้กับบอกตำแหน่งแบบกว้างๆ ไม่เจาะจง เช่น in May(เดือน), in 2010(ปี), in Bangkok(จังหวัด), in Thailand (ประเทศ)
  • on ใช้กับการบอกตำแหน่งแบบเจาะจงยิ่งขึ้น เช่น on Tuesday (วัน), on Sukhumvit Road (ถนน)
  • at ใช้กับการบอกตำแหน่งแบบเจาะจงที่สุด เช่น at 11:00(เวลา), at Central World (สถานที่เจาะจง)
• Conjunction คำสันธาน เอาไว้เชื่อมประโยค หรือเชื่อมคำ เช่น and, but, or, nor, for, yet, so, although, because, since, unless
  

  ประโยคในภาษาอักฤษ

  การที่จะสร้างประโยคได้ จะต้องประกอบไปด้วย 2 ส่วนหลักๆ คือ Subject (ประธาน) + Verb (กิริยา) และถ้ากิริยานั้นต้องการกรรมด้วย ก็ต้องมี Object (กรรม) ด้วย

  • สิ่งที่จะเป็นประธานของประโยคได้นั้นก็คือคำที่ทำหน้าที่เป็นคำนาม เช่น Noun เอง หรือจะเป็น Pronoun ก็ได้ แต่ก็อาจมีตัวมาขยายคำนามซึ่งก็คือ Adjective หรือ อาจมีตัวที่จะมาเชื่อมคำนามด้วย ซึ่งก็คือ Preposition
    
  • ส่วนกิริยานั้นจะต้องเป็น Verb ซึ่งก็อาจมีตัวมาขยายซึ่งก็คือ Adverb
  • และส่วนที่เป็น Object ก็จะเป็นคำที่ทำหน้าที่เป็นคำนาม เช่นเดียวกับประธานของประโยค
  • และเมื่อเราต้องการเชื่อมประโยคหลายๆ อันเข้าด้วยกัน ก็จะต้องใช้ Conjunction ในการเชื่อมนั่นเอง

  คำนาม เอกพจน์ พหูพจน์ การนับคำนาม

  • คำนามเอกพจน์ จะตามด้วย is/am/has/does/Vเติม s,es เมื่อใช้ Present Simple
  • คำนามพหูพจน์ จะตามด้วย are/have/do/V ไม่เติม s,es เมื่อใช้ Present Simple
  • เวลาใช้นามขยายนาม นามตัวหน้าจะห้ามเติม s เด็ดขาด เช่น Vegetable soup
  • ถ้าใช้นามขยายนาม แล้วนามตัวขยายมีการใช้ร่วมกับตัวเลข จะใช้คำนามเอกพจน์ เชื่อมด้วย – เช่น five-year-old son
  • นามนับได้เอกพจน์ ถ้าไม่เจาะจงจะนำหน้าด้วย a, an (กรณีที่คำตามหลังออกเสียง ออ-) หรือใช้ the ในกรณีที่เจาะจง หรือผู้ฟังรู้อยู่แล้วว่าพูดถึงอะไรอยู่
  • นามนับไม่ได้ จะถือว่าเป็นเอกพจน์เสมอ และจะไม่มีการใช้ a/an นำหน้าด้วย
  • นามนับได้เอกพจน์ สามารถนำหน้าด้วย one, each, every
  • นามนับได้พหูพจน์ สามารถนำหน้าด้วย two, both, a couple of, a few, several, many, a number of
  • นามนับไม่ได้ สามารถนำหน้าด้วย a little, much, a great deal of
  • ส่วนตัวที่นำหน้าได้ทั้งนามนับได้และนับไม่ได้ คือ not any/no, some, a lot of, lots of, plenty of, most, all
  • a few / a little เป็นคำในแง่ดี คือ พอมีอยู่
  • few / little เป็นคำในแง่ลบ คือมีน้อยมาก
  • other = อันอื่น / another อีกอันหนึ่งจากสิ่งที่พูดถึง / the other(s) อันที่เหลือจากส่งที่พูดถึง

  Tense

  ภาษาอังกฤษนั้นมีรูปแบบประโยคที่เรียกว่า Tense เอาไว้แสดงเวลาในกรณีต่างๆ กัน โดยจะทำให้ส่วนของ Verb นั้นเปลี่ยนรูปแบบไป (ซึ่ง verb ที่เปลี่ยนไปตาม Tense คือ Verb แท้ของประโยค) แบ่งเป็น 3 ประเภทเวลาใหญ่ๆ คือ

  ปัจจุบัน Present = V1, อดีต Past = V2, อนาคต Future = Will + V

  แต่ละเวลาจะแบ่งออกเป็น 3 รูปแบบย่อย คือ

  Simple = V (รูปแบบอย่างง่าย), Continuous = be + Ving (กำลังทำ) , Perfect = Have + V3 (เกิดก่อนอีกอัน เวลาไม่สำคัญ)

  1. Present Tenseใช้สำหรับบอกเหตุการณ์ในปัจจุบัน
     • Present Simple = ใช้บอกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำ เป็นจริงเสมอ = รูปแบบ คือ S + V1 (ผันตามประธาน) เช่น He watches TV everyday.
     • Present Continuous = ใช้บอกเหตการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในปัจจุบัน = S + is/am/are + Ving [be ผสมกับ V1 ได้ is/am/are] เช่น I am doing my homework.
     • Present Perfect = ใช้บอกว่าได้ทำเหตุการณ์ไปแล้วก่อนหน้านี้ โดยไม่ต้องระบเวลาที่แน่นอน(รู้แค่ทำไปแล้ว เวลาไม่สำคัญ) = S + has/have +V3 [เนื่องจาก V1 ผสม have ได้ has/have ] เช่น I have already seen that movie.
  2. Past Tenseใช้สำหรับบอกเหตุการณ์ในอดีต
     • Past Simple = ใช้บอกเหตุการณในอดีต ที่เกิดแล้วจบในอดีต มักระบุเวลาที่เจาะจงในอดีต = รูปแบบ คือ S + V2 เช่น I walked to school yesterday.
     • Past Continuous = ใช้บอกเหตการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในอดีต (มักใช้คู่กับ Past Simple) = S +was/were + Ving [be ผสม V2 ได้ was/were] เช่น He was sleeping when I arrived.
     • Past Perfect = ได้ทำเหตุการณ์ไปแล้วก่อนหน้าจะเกิดเหตุการณ์ในอดีตอีกอันหนึ่ง (จึงมักใช้คู่กับ Past Simple Tense) = S + had +V3 [เนื่องจาก V2 ผสม Have ได้ Had ] เช่น I had already eaten when they arrived.
  3. Future Tenseใช้สำหรับบอกเหตุการณ์ในอนาคต
     • Future Simple = ใช้บอกเหตุการณ์ในอนาคต = รูปแบบ คือ S + will + V1 เช่น It will snow tomorrow.
     • Future Continuous = ใช้บอกเหตการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในอนาคต = S +will + be + Ving เช่น He will be sleeping when we arrive.
     • Future Perfect = ได้ทำเหตุการณ์ไปแล้วก่อนหน้าจะเกิดเหตุการณ์ในอนาคต = S + will + have +V3 เช่น I will have already eaten when you arrive.

  * S = Subject ประธาน หรือ ผู้กระทำ, V =Verb คือ กิริยา หรือคำแสดงการกระทำต่างๆ
  **จริงๆ มีรูป Perfect Continuous ด้วย แต่คิดว่าไม่จำเป็นต้องใช้ก็ได้

  Auxiliary Verbs กิริยาช่วย

  คือ Verb ที่ใช้ร่วมกับ Verb หลักในการสร้างประโยค แบ่งเป็น 2 พวก คือ

  • Primary auxiliaries เช่น Be, Have,Do พวกนี้ยังสามารถทำตัวเป็น Verb แท้ได้ด้วย รวมถึงเป็นตัวที่ประกอบอยู่ใน Tense ต่างๆ ที่จะกล่าวถัดไป
    • Be : V1= is/am/are , V2 = was/were, V3=been
    • Have : V1 = has/have, V2 = had, V3= had
    • Do : V1 = does/do, V2= did, V3 = done
  • Modal auxiliaries เช่น can, could, may, might, must, ought, should, will, would พวกนี้ใช้ในการขอร้อง บอกความจำเป็น หรือความเป็นไปได้

  กิริยาช่วยพวกนี้จะเป็นตัวช่วยในการสร้างประโยคคำถาม และประโยคปฏิเสธด้วย ซึ่งจะกล่าวถึงต่อไป

  การสร้างประโยคคำถาม

  ให้นำเอา Verb ช่วยที่มีในประโยคบอกเล่ามาสลับไว้หน้าประโยค ถ้าในประโยคบอกเล่าไม่มี Verb ช่วย ให้เอา Vพวก Do มาใช้เป็น Verb ช่วย และหลังจากใช้ Verb ช่วยแล้ว Verb จะต้องไม่ผันตามประธาน เช่น

  • He watches TV everyday. => Does he watch TV everyday?
  • He is doing his homework. => Is he doing his homework?
  • She can speak Thai. => Can she speak Thai?

  การสร้างประโยคปฎิเสธ

  ให้เติม Not หลัง Verb ช่วย ถ้าไม่มี Verb ช่วยให้ใช้ Vพวก Do มาช่วย เช่น

  • He watches TV everyday. => He does not watches TV everyday.
  • He is doing his homework. => He is not doing his homework.
  • She can speak Thai. => She can not speak Thai

  Tense ที่อาจสับสนกัน

  Past Simple VS Present Perfect

  • Past Simple จะใช้กับสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต ที่ต้องการระบุว่าเกิดขึ้นเมื่อไหร่? (เวลาเป็นเรื่องสำคัญ) มักใช้กับเวลาที่เจาะจงในอดีต เช่น last year, yesterday
  • Present Perfect แค่บอกให้รู้ว่าเกิดขึ้นมาแล้ว นานแค่ไหน หรือเกิดขึ้นมาแล้ว (กี่ครั้ง)มักใช้กับ Since (ตั้งแต่ … ) หรือ For (เป็นเวลา … )

  Future Tense ใช้ Will หรือ Be going to

  เวลาที่เราพูดถึงอนาคต เราสามารถพูดได้ 2 แบบ คือ ใช่ Will ไม่ก็ใช้ Be + going to + V1

  • ถ้าใช้สำหรับการคาดเดา ใช้ได้ทั้ง 2 แบบ ความหมายเหมือนกัน
  • ถ้าใช้กับการวางแผนล่วงหน้า ใช้ be going to จะเหมาะกว่า เช่น I’m going to paint my bedroom tomorrow
  • ถ้าใช้กับความตั้งใจ (สมัครใจ) ใช้ will เช่น Don’t worry. I will help you about this problem.

  การพูดถึงเหตุการณ์อนาคตด้วย Time Clause

  Time Clause คือ วลี (ไม่ใช่ประโยค) ที่บ่งบอกเวลา มักมีคำว่า Before, After, When, As soon as, Until
  แต่ทว่า Time Clause จะไม่ใช้รูป Future Tense แม้ว่าเวลานั้นจะเกิดในอนาคตก็ตาม โดยจะใช้รูป Present Simple แทน เช่น

  After I get home, I will eat dinner. หรือ When Bob comes, we will see him.

  ประโยค Passive Voice

  ประโยคในภาษาอังกฤษ สามารถเขียนได้ 2 รูปแบบ คือ แบบ Active (เน้นที่ผู้กระทำ) และแบบ Passive (เน้นที่สิ่งที่ถูกกระทำ) โดยจะใช้รูป be + V3 มาผสมกับ Tense เดิม เพราะบางทีเราไม่ต้องการจะพูดว่าใครเป็นคนทำ หรือไม่ทราบว่าใครเป็นคนทำ เราก็ใช้ Passive Voice ได้ เช่น

  • Active : Mary helped the boy (S + V2 + O)
  • Passive : The boy was helped by Mary (S + was/were + V3 + O) [เนื่องจาก V2 ผสมกับ Be จะได้ Was/Were]

  Verb กลุ่มทำให้…รู้สึก…น่า…

  ชื่ออาจจะดูแปลกๆ แต่ในภาษาอังกฤษจะมี Verb กลุ่มหนึ่งที่มีวิธีการแปลแปลกออกไป เช่น excite, interest, amaze, bore, amuse, annoy, amaze

  Interest = ทำให้สนใจ (รูปปกติ) / be interested in = รู้สึกสนใจ (รูปแบบpassive) / Interesting = น่าสนใจ (รูป Adjective) เช่น

  • This book interests me (หนังสือนี้ทำให้ฉันสนใจ)
  • I am interested in this book (ฉันรู้สึกสนใจในหนังสือเล่มนี้)
  • This book is interesting (หนังสือนี้น่าสนใจ)

  Gerund และ Infinitive

  Gerund คือรูปของ Ving ที่ทำหน้าที่เป็นคำนาม จะเป็นประธานหรือเป็นกรรมของประโยคก็ได้ เช่น Walking is good exercise (Walking = การเดิน เป็นคำนาม)

  Infinitive = To + V1 ไม่ผันตามประธาน เป็นการบอกว่าเพื่อที่จะทำอะไร เช่น The police ordered the driver to stop

  • คำกิริยาบางคำ ตามด้วย Gerund หรือ Infinitive ความหมายก็เหมือนกัน เช่น It began to rain / It began raining
  • คำกิริยาบางคำ ตามด้วย Gerund มีความหมายแบบนึง แต่ตามด้วย Infinitive จะมีความหมายอีกอย่างหนึ่ง เช่น Remember, Regret, Forget, Try, Stop เช่น Forget + to +v1 จะแปลว่า ลืมที่จะทำอะไร แต่ทว่า Forget + Ving จะแปลว่าลืมการกระทำในอดีตไปแล้ว

  การใช้รูปกิริยาหลัง Verb บางตัว

  Let และ Help จะตามด้วย V1 ไม่ผัน เช่น Let me drive your car. (Let เป็น Verb แท้) อย่างไรก็ตาม Help สามารถตามด้วย To+V1 ได้ด้วย

  ใช้ให้คนอื่นทำงาน

  • บังคับให้ทำ : X makes Y do something (ไม่มี to) เช่น She made her son clean his room
  • ขอให้ทำ : X has Y do something (ไม่มี to)
  • ชวนให้ทำ : X gets Y to do something (มี to) เช่น Jack got his friends to play soccer with him after school
  • ประธานให้คนอื่นทำอะไรกับบางอย่าง (ประธานไม่ได้ทำเอง) : X get,have something done (by Y) (V3) เช่น I had my watch repaired (by someone)

การใช้ to infinitive
การใช้ to infinitive และหน้าที่ของ to infinitive ในทางไวยากรณ์
เราสามารถใช้ to infinitive ในรูปของการกระทำที่กำลังดำเนินอยู่อย่างต่อเนื่อง(continuous), รูปของการกระทำที่สำเร็จสมบูรณ์ (perfect) และรูปของกรรมวาจก (passive) ได้ เช่น
Joe seems to like his course. (รูป to infinitive)
He seems to be settling in well. (to infinitive ในรูป continuous )
He seems to have made a lot of friends. (to infinitive ในรูปของ perfect)
He seems to have been working hard. (to infinitive ในรูปของ perfect continuous)
He seems to be regarded as a good student. (to infinitive ในรูป passive)
He seems to have been awarded excellent marks. (to infinitive ในรูปของ perfect passive)
เช่นเดียวกับ Gerund กล่าวคือ รูปกริยา to infinitive ในทางไวยากรณ์ เราใช้ทำหน้าที่ได้หลายอย่างดังนี้:

1. เป็นกรรมของกริยา เช่น

I want to win.
We intend to complain.
2. เป็นประธานของกริยา เช่น

To fail now would be very frustrating.
To tell the truth can be very difficult.
3. เป็นส่วนเติมเต็ม (complement)โดยวางไว้หลัง linking verb เช่น

To understand is to forgive.
The purpose of this valve is to control the flow.
My plan is to spend two nights in Taipei.
The idea is to meet at 6.30 for dinner.
เราจะใช้รูปกริยา to infinitive เมื่อไหร่?

คำตอบคือ เราสามารถใช้ to infinitive ตามหลัง verbs ต่างๆมากมายหลายคำ เช่น

David and I agreed to meet at 4 o’clock.
I’ll arrange to see the dentist straight away.
I hope to go university.
I managed to repair the lock.
I’m going to meet Philip tomorrow.
We intend to move house soon.
I’m longing to see you.
I like to get up early in the mornings.
I’d hate to make a mistake.
I’d love to go to the museum.
Maggie began to cry.
It’s starting to rain.
Jane continued to read her novel.
Joe has decided to train as a doctor.
Paul has learnt to swim.
I didn’t mean to hurt you.
Mum promised to drive me to the class.
Dad refused to sign the document.
We want to have a meal before the concert.
Try to keep calm.
They seem to approve of my idea.
John appeared to know all the answers.
I hadn’t planned to take a holiday just yet.
Dad refused to give me any more money.
Charlie offered to cook dinner for us all.
Did you expect to succeed?
I have (or have got) leave in five minutes.
I’ve forgotten to bring my passport.
Do you need to change any money?
Did you remember to close the windows?
You deserved to win.
I prefer to write my novels by hand.
I can’t bear to cause unhappiness.
We regret to announce that tonight’s performance is cancelled.
ในรูปประโยคปฏิเสธ เราเติม not หรือ never ไว้หน้ารูปกริยา to infinitive เช่น

Promise never to tell anyone.
I prefer not to drive at night.
She seemed not to realize her danger.
I managed not to laugh.
Try not to get so angry.
กริยาบางคำ ตามด้วยรูปกรรม (object) ก่อนแล้วจึงตามด้วยรูปกริยา to infinitive เช่น

The travel agency allowed us to change our booking.
Sue asked me to help her.
The policeman told us sto wait.
Anne persuaded me to join her choir.
Remind me to buy more noodles.
We expect you to do your best.
Who taught those girls to dance?
We want you all to concentrate.
I forbid you to use my car.
The captain permitted the passengers to leave the ship.
The doctor advised us to take vitamin pills.
I warned Maggie not to leave money around.
รูปกรรม (object) จะทำหน้าที่เป็นประธาน (subject)ในประโยคกรรมวาจก เช่น

Maggie was warned not to leave any money around.
We were advised by the doctor to take vitamin pills.
You are forbiden to use my car.
รูป verb + for + object (noun or pronoun) + to infinitive เช่น

arrange for: I’ve arranged for you to see the dentist.
ask for: We asked for our bags to be delivered to our hotel.
long for: I was longing for the lesson to end.
wait for: Wait for me to give the signal.
เราสามารถใช้รูปกริยา to infinitive ตามหลังคำคุณศัพท์ (adjective) บางคำ เช่น

Julie was afraid to cross the road.
I’m so glad to see you.
I’m reluctant to lend you any more money.
I’m sorry to report that we lost the match.
I’m pleased to say the children behaved excellently.
The kids are all keen to be in the team.
I’m determined to get that job.
They were eager to hear the latest news.
I’m so relieved to know the money arrived safely.
Jim was the first to arrive.
Helen was the last to leave.
Dave was the only one to apologize. (Dave was the only one who did apologize)
Dan was likely to win.
We’re unlikely to meet again.
I’m sure to see Jane in the next few days.
It’s certain to rain tomorrow.
Anne is bound to be late.
I’m liable to forget.
The train’s due to leave in two minutes.
You’re welcome to come with me.
Mum’s willing to help.
Were you able to contact her?
Are you ready to begin?
I’m not prepared to tolerate this misbehaviour.
I was wrong to blame Susie for the mess.
You were lucky to escape!
I was silly to give up.
รูปประธานกลายเป็นกรรม (object) ของ to infinitive

คำนาม หรือ คำสรรพนาม ซึ่งทำหน้าที่เป็นประธานของรูป linking verb (กริยาที่ใช้เชื่อมประโยค) + คำคุณศัพท์ (adjective) สามารถใช้เป็นกรรม (objective) ของกริยา to infinitive ที่ตามมา ในภาคส่วนเติมเต็ม (complement) ของประโยค เช่น

Science programmes are so interesting to watch.
Are these nuts good to eat?
English verbs are not very easy to learn.
Those maths problems were difficult to solve.
These sums are quite simple to do.
The possibilities are frightening to contemplate.
I prefer children as models – they’re delightful to paint.
ประธานของ linking verb อาจจะเป็นรูปกรรมของคำบุพบท (preposition) ที่ใช้กับ to infinitive เช่น

This futon is very comfortable to sleep on.
Elizabeth is fascinating to talk to.
She’s so entertaining to be with.
adjective + noun + to infinitive เช่น

That’s an unusual question to ask.
Who’s the best person to consult?
This is a comfortable futon to sleep on.
Elizabeth is a fascinating girl to talk to.
verb + direct object + adjective + noun (indirect object) + to infinitive เช่น

We considered you the right person to appoint.
I found Ruth a delightful companion to travel with.
คำกริยาวิเศษณ์ (adverb) + to infinitive เช่น

Cheerio – I’m off to visit Peter.
Dad was about to serve lunch.
Sam is out to get the top job. (=He’s determined to get it)
noun + to infinitive เช่น

I’ve no desire to be famous.
I felt an inclination to hit him.
We respected Dad’s wish to be barried in his native village.
Kate had no ambition to travel the world.
There’s no need to apologize.
Jim’s decision to retire surprised us all.
There’ll be an opportunity to ask questions later.
I need time to think.
John sent me a reminder to book seats.
We waited for the order to advance.
You were a fool not to claim the reward.
ประธาน (subject)เป็นกรรม (object)ของกริยา to infinitive ในภาคเติมเต็ม (complement)ของประโยค

ประธานของกริยาเชื่อม linking verb + คำนาม ใช้เป็นกรรม (object) ของกริยา to infinitive (หรือ กริยา to infinitive + preposition) ในภาคเติมเต็มของประโยค เช่น

Your cooking is always a pleasure to sample.
These children are a delight to teach.
Cricket is such a bore to take part in.
The games must be a nightmare to organize.
คำนาม + กริยา to infinitive เช่น

I phoned for a taxi to take us to the airport.
Here’s a pill to help you sleep.
We employed a guide to lead us up the mountain.
Have you got a video to keep the children quiet?
Take a book to read in case you get bored.
Bring a mat to sit on.
We’ve got a problem to discuss.
I’ve a sin to confess.
คำสรรพนามที่ไม่ชี้เฉพาะเจาะจง (indefinite pronouns) และคำบอกปริมาณที่ไม่ชี้เฉพาะเจาะจง (indifinite quantifiers) ถูกใช้บ่อยๆกับรูปกริยา to infinitive เพื่อแสดงความรู้สึกถึงวัตถุประสงค์ (expressing purpose) เช่น

Have you all got something to eat?
I’ve got nothing to wear.
Isn’t there anything else to watch?
We have plenty to get on with.
The children get lots to do on the farm.
Have you any goods to declare?
Is there anywhere to talk privately?
โครงสร้างที่มีรูปกริยา to infinitive มักจะขึ้นต้นประโยคด้วยรูปประโยคคือ It is, It was เป็นต้น ตามด้วย คำคุณศัพท์ (adjective) หรือคำนาม (noun)

(It is (หรือ was, เป็นต้น) + adjective หรือ noun + to infinitive)

It’s silly to argue.
It was kind of you to visit my mother.
It was stupid of me not to note the time.
It’s a priviledge to work with you.
It would be a shame to give up now.
It’s my ambition to write a best-seller.
It’s my plan to finish most of the work by the end of June.
It’s nice to be home.
It’s never a good idea to go without sleep.
Is it time to leave?
It’s important to plan your day in advance.
It’s sensible to check in early.
It was a pleasure to meet you.
It will be a good opportunity to see Hong Kong.
บทบาทของคำบุพบท for เมื่อใช้กับ to infinitive

I’ve arranged for the furniture to go into storage.
I asked for the date to be changed.
โครงสร้างเดียวกันนี้ตามด้วยคำนาม หรือ คำคุณศัพท์บางคำ เช่น

The idea is for everyone to stay at our house.
It’s a great opportunity for us to meet the students.
Isn’t it time for us to leave?
It’s ridiculous for us all to squeeze into one car.
The situation is difficult for strangers to understand.
Is it possible for you all to be ready by nine?
It’s impossible for them to do the journey in two hours!
Are these nuts OK for humans to eat?
รูป enough, too + to infinitive เช่น

Are you old enough to drive?
It’s too late to telephone now.
I haven’t enough money to pay the bill.
The part is too long for a single actor to play.
It’s too wet to go for a walk.
He’s tall enough to touch the ceiling.
I hope I’ve worked hard enough to pass my exams.
I’ve been too busy to read the papers.
I’m too short-sighted to risk driving without spectacles.
It’s too foggy to see the island today.
Some of the exercises ar etoo strenuous for girls to perform.
Is the sea warm enough to swim in?
Are the puzzles easy enough for children to solve?
In London it was hot enough to go out without a coat.
รูป be + to infinitive ใช้ในประโยคคำสั่งที่หนักแน่นเด็ดขาด หรืออ้างถึงแผนการที่ได้ดำเนินการเรียบร้อยแล้ว เช่น

You are to stop writing immediately.
You are to be back before midnight.
You are to apologize to your mother for your rudeness.
We are to report to headquarters at eight o’clock.
The Minister is to return to Singapore later this evening.
The celebrations were to have been held last week, but there was a delay.
Your e-mail message said I was to come straight here.
The wedding is not to take place after all.
รูป wh-question words + to infinitive ใช้แสดงถึงการสอบถาม, การรับทราบ, การเรียนรู้และการเสนอแนะ เช่น

Helen is learning how to drive.
Sue asked me where to buy the best computer.
Dad told me which key to press.
I didn’t know what to do.
I had no idea who to ask.
Let me know how many copies to print.
The nurse told me which pills to take.
I can’t think what to write.
Tell me when to stop pouring.
Could you remind me how many flour to use?
Does the recipe say how long to boil the mixture for?
I’m wondering what clothes to buy for my trip.
รูป in order และ so as + to infinitive เพื่อแสดงถึงวัตถุประสงค์ เช่น

Arrive early so as to get a good seat.
Sit near the front in order to get a good view.
แต่เราสามารถใช้ to infinitive เพื่อแสดงถึงวัตถุประสงค์ได้ด้วยตัวมันเอง เช่น

The baby was taken to the clinic to get her injections.
I’m going to the shops to buy some food.
To speed up the work, we employed extra staff.
รูป to infinitive ที่ใช้กับสำนวนแสดงวัตถุประสงค์บางอย่าง นิยมวาง to infinitive เช่นนั้นไว้ต้นประโยค เช่น

To be fair, she didn’t mean to cause trouble.
To be honest, I didn’t like the play much.
To put it more simply, a fact is just an interpretation.